ஆண்/பெண் குறிமேல் திணிக்கப்படும் பால்நிலை விலகலைப் புரிதல்

ஒரு ஆணால் கருவைச் சுமந்து பிள்ளை பெற்க முடியுமா? என என்னைக் கேட்டால், “முடியுமென்பேன்”.

இதனால், பால் பற்றியும் பால்நிலைப் பற்றியுமான விவரந்தெரியாதவர்கள் என்மேல் சண்டை கட்டக்கூடும்.

நாம் ஏன் இந்த ஊரில் இந்த நாட்டில் இவர்களுக்குப் பிள்ளையாய் பிறந்தோம் என்றெல்லாம் யோசித்தாகிவிட்டது. இந்தத் தருணத்தை வாழ்வதற்கு இக்கேள்விகள் எனக்கு உதவவில்லை. இனி நாம் ஏன் ஆணாக இருக்கிறோம்? ஏன் பெண்ணாக இருக்கிறோம்? என்பது பற்றியும்

ஆண்கள் - ஏன் நாம் முதற்பாலாக இருக்கிறோம்? 

பெண்கள் - ஏன் நாம் இரண்டாம் பாலாக இருக்கிறோம்?

இத்தகைய நம்நிலை தான் மூன்றாம் பாலை உற்பத்தி செய்திருக்கிறதா? என்பதைப் பற்றியும் கொஞ்சம் புரிவோம்.

அதற்குப் பால் - பால்நிலைப் பற்றியான புரிதலும் தேவை. பால் என்பது உடலியல் காரணத்தால் நான் வேறாய் இருத்தல்; ஆண்குறியோடு இருத்தல், பெண்குறியோடு இருத்தல், திருநராயிருத்தல் இன்னும் அறியாதன முதலியவையும் இவற்றுளடங்கும். பால்நிலை என்பது இச்சமூகத்தால்/ புறச்சூழலால் நம்முடல்மீது ஏற்றப்படும் ஆண் தன்மை, பெண் தன்மை முதலியன. இங்கு உடலின் பாலும் மனத்தின் பால்நிலையும் ஒன்றாக இருக்க வேண்டுமென்றே எல்லோரும் விரும்புகிறார்கள். இந்த மற்றமைகளின் விருப்பத்திற்கும் எனது விருப்பத்திற்குமான முரண்தான் நிகழுலகில் முழுமையற்றோர் எனும் முத்திரையை நமக்குள் பதிக்கிறது. எனக்குள் நானே எழுப்பிக் கொள்ளும் தாழ்வு மனப்பான்மைக்கு மூலமாகிறது. நகைக்கு உள்ளாகிறது. பொதுவெளியில் மட்டமான மொழிகளால் விமர்சிக்கப்பட்டு இயல்பான விலகலையும் பெருங்குற்றமாகக் கருதவைக்கிறது.

ஆனால் பாலுக்கும் பால்நிலைக்குமான விலகல் உண்மையில் ஓர் சாதாரணமான விடயந்தான். அது, சமூக அதிகாரமண்டாத குழந்தை தன் வலக்காலில் இடக்கால் செருப்பை அணிவது போல.

ஆண்குறியோடு பிறக்கும் குழந்தை இச்சமூகத்தால் ஆணாக அறிமுகப்படுத்தப்படுகிறது. அதேபோல் பெண்குறியோடு பிறக்குங் குழந்தை பெண்ணாக..

இங்குத் தான் மக்கள் விழிப்புடன் இருத்தல் அவசியமாகிறது. தாயின் வயிற்றிலிருந்து எட்டிப்பார்க்கும் ஆண்குறியும் பெண்குறியும் என் உடலியல் நிலையான பாலைத்தான் (Sex) முடிவுசெய்கிறதேயன்றி என் அகநிலையான பால்நிலையை (Gender) அல்ல.

இங்கு என் பால்நிலையைத் தேர்வு செய்துகொள்ளும் விருப்பதிகாரம் என்னைத் தவிர வேறெவருக்கும் இல்லை என்பதை விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும். என்னைப் பெற்றெடுத்தாளுக்கும் அதற்குரிமை இல்லை.

அதும், பிறந்த குழந்தைக்குப் பால்நிலை இல்லையென்பது நம் எண்ணம். பால்நிலை என்பது நம்முடலுக்குக் கற்பிக்கப்படும் ஒருவகைக் கருத்து. மற்றமையால் உடல்மேல் கற்பிக்கப்படும் கற்பு. இதனால் கற்பைப் பால்நிலை என்றும் பால்நிலையைக் கற்பென்றும் கூறுவது பொருந்தும். 

ஆணுக்கும் பெண்ணுக்குமான கற்பொழுக்கம் உடலுக்கான அடிப்படைத் தேவைகளுக்குள் ஏற்றி வைத்த கருத்தேயன்றி வேறில்லை. அக்கருத்துக்கள் யோனியிலிருந்து வெளிவந்த சற்றேறக்குறைய ஒருவினாடியில் இருந்து நம்மீது ஏற்றப்பட்டுவிடுகிறது.

இந்த அதிர்ச்சிக்குரிய நிகழ்வு அதிர்ச்சிக்குரியதாகத் தெரியத்தொடங்கினாலே உடலில் வழிந்தோடிக்கொண்டிருக்கிற பால்நிலைக் கருத்தை நீங்கள் உணரலாம்.

அது (கருத்து) நமக்கான வாழ்வை கல்வியை உடையை உணவை நடையை நடத்தையை பயன்பாட்டு வண்ணத்தை இன்னும் பலவற்றைத் தீர்மானிக்கிறது. இதிலிருந்து விலகியோரை விலக விரும்புவோரை இவ்வுலகம் நிகழுலகிலிருந்து விலகியோராய் மனிதகுலத்திற்கே தீங்கிழைத்தோராய் இயற்கைக்கு ஓர் சாபக்கேடாய்ப் பார்த்தொடுக்குகிறது. 

பெரும்பான்மையோர் தன்னியல்பை முழுமையியல்பாய் பார்ப்பதன் விளைவிது. முழுமையிலிருந்து விலகுவதும் இயல்பென்று உணராத பெரும்பான்மையோர், கட்டமைக்கப்பட்ட பால்-பால்நிலை விலகிய சிறுபான்மை உடல்களை, இயற்கைக்கு எதிரான உடல்களாகக் குறையுடல்களாகக் குற்றவுடல்களாகப் பார்க்கின்றனர். 

உதாரணமாக, பெண்குறியுள்ள ஓருடல் புறநிலையில் இருந்து தான் ஒரு பெண்தான் என்று உணர்வதற்குரிய எல்லாச் சாத்தியங்களையும் பெறுகிறது. இது நம் அகத்தையும் பெண்ணாகப் பாவிப்பதற்குத் தயார் செய்கிறது. இப்படியாகத்தான் உடலியல் பால் (Sex) கருத்தாக்க பால்நிலையோடு (Gender) மற்றமையால் பொருத்தப்படுகிறது. எனில், பாலுக்குரிய இயல்பு என்பதே ஆணாய்/பெண்ணாய் இருத்தலென்னும் கருத்துப் பொய்யானது. ஆண்குறியுள் ஆணை நுழைப்பதும் பெண்குறியுள் பெண்ணை நுழைப்பதும் தான் பிறக்கும் எல்லாக் குழந்தைக்கும் நடக்கும் முதல் வன்முறை சடங்கு என்பேன். 

ஆணாயும் பெண்ணாயும் இருத்தலை உடல் அறியாது. அது பசியையும் காமத்தையும் அறியுமேயன்றி கருத்துநிலை பால்பற்றி ஒருபோதும் அறியாது. கருத்துநிலைப் பால் உலகத்தால் உணர்த்தப்படுவதேயன்றி உடலியல்பல்ல. இதைப் புரிந்தாலே ஓரளவிற்குப் போதுமானது.

இங்குப் பால் ஆணாகவும் பால்நிலை ஆணாகவும் இருந்தால் பிரச்சனையில்லை. அதேபோல் பால் பெண்ணாகவும் பால்நிலை பெண்ணாகவும் இருந்தாலும் பிரச்சனையில்லை. பால் ஆணாகவும் பால்நிலை பெண்ணாகவும் அல்லது பால் பெண்ணாகவும் பால்நிலை ஆணாகவும் இருக்கும் போதுதான் சிக்கலுக்குரிய உடலாக முழுமையற்ற மனிதராக ஆகத்தொடங்குகிறோம்.

குறியால் ஆணாக இருப்பினும் நான் ஆணாக வாழ வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஆணின் பேச்சு, ஆணின் நடை, ஆணின் உடை, ஆணின் பொதுவெளி நடத்தை, ஆணின் தோரணை, ஆணின் குணம், ஆணின் மனம், ஆணின் பை, ஆணின் செருப்பு, ஆணின் கடிகாரம், ஆணின் தொப்பி, ஆணின் வண்டி, ஆணின் சங்கிலி, ஆணின் வகிடு என்று ‘குறி’க்கு மேலாக ஆண் கருத்துச் செயல்பட்டுக்கொண்டிருக்கின்ற தளங்கள் அதிகம். 

ஓராண் ஆண்போல் நடப்பதைத் தான் இவ்வுலகம் இயல்புடல் என்கிறது. பெண்போல் நடக்கும் ஆணுடல் இவ்வுலகத்துப் பார்வையில் குறையுடல். பாலுக்கும் பால்நிலைக்குமான முரணுடல். பாலொழுக்கம் பற்றி அறியாத உடலுக்கு ஆண்போல் நடக்கக் கற்றுதருவது, முன்னமே ஆண்போல் நடக்கக் கற்ற நகலுடல் - அந்நகலுடலால் கட்டமைக்கப்பட்ட பூவுடல். இந்நிகழ்ச்சி ஓர் சுழற்சி போல் இயக்கமாகிறது.

அதனால் இன்று நாம் ஆணாகவும் பெண்ணாகவும் இருப்பதே இச்சமூகத்துடன் நம்முடல் மோதிய விபத்தின் விளைவுதான். ஆண்குறியோடு பிறக்கப்பட்ட காரணத்தால் நாம் ஆணாகவும் பெண்குறியோடு பிறக்கப்பட்ட காரணத்தால் நாம் பெண்ணாகவும் கட்டமைக்கப்பட்டு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.  

இவைகள் இருப்பதால் இவைகள் இல்லாததையும் என்னால் உணரமுடிகிறது. பாலுக்குரிய பாலியல் பசி, தூக்கம், காமம். ஆணாய் வாழ்தலிலோ பெண்ணாய் வாழ்தலிலோ பாலியல்பில்லை. உடலில் ஏற்றப்பட்டிருக்கும் ஆண்மை, பெண்மை கருத்துகளின்றி வாழ்தலில் தான் உடலின் உண்மை வாழ்தல் இருக்கிறது.

ஆண்களற்ற உலகம், பெண்களற்ற உலகம் தான் விலகலென்னும் பிறழ்வுகளைப் பெரிதுபடுத்தாத உலகமாகவும் இருக்கும். எனில், நம் உடல்மேல் ஏற்றி வைக்கப்பட்டிருக்கும் பாலின (ஆண்,பெண்) கருத்துக்களை நீக்குவதில் தான்/ அழித்தொழிப்பதில் தான் பாலின சமத்துவம் இருப்பதாய் உணர்கிறேன்.

ஆண்குறியோடு பிறந்தவர்கள் ஆணாகத்தான் வாழ வேண்டும், பெண்குறியோடு பிறந்தவர்கள் பெண்ணாகத்தான் வாழ வேண்டும் எனும் அதிகார கருத்து/ குறிகளுக்குத் தரப்படும் அர்த்தமதிப்பு/ பால்-பால்நிலை விலகளைக் குறையுடலாகப் பார்க்கின்ற தெளிவின்மை/ புறச்சூழல்களால் குழந்தைக்கு உணர்த்தப்படும் பாலினம் அல்லது குழந்தைத்தனத்தைத் திரித்தல்

முதலியவை தான் மனிதகுலத்தின் இயல்பு எனப்படுகிறது. ஆனால் எனக்கப்படித் தோன்றவில்லை. பால்நிலைக் குறித்தான அர்த்தமிழப்பு தான் ஒன்றுமில்லாத உடலியல்பின் உண்மையைக் காட்டுகிறது. நான் ஆணாக இல்லாதபோதுதான் நான் நானாக இருப்பதை உணர்கிறேன்.

உண்மையில் உடலின் மேல் நாம் திணித்து வைத்திருக்கும் அதிகார எண்ணம் பால்-பால்நிலை விலகலில் தான் கரைந்தோட தொடங்குகிறது. ஆணும் பெண்ணும் கரைந்து ஓடுகையில் அங்குப் பாலற்ற பரிசுத்தமான குழந்தையொன்றே மிஞ்சும். 

எனவே,

குழந்தையாதலில் தான் ஒட்டுமொத்த உடலதிகாரத்தை எதிர்க்கும் துணிச்சல் வருகிறது.

✍ தீசன்

✉️ writer.deesan@gmail.com

தீசன் கட்டுரைகள்